Bob maakte het eerste volledige verhaal af, "De Kidnappers", een detectiveverhaal en trok ermee naar de "Gazet Van Antwerpen", waar het verhaal in 1962 onmiddellijk aangenomen werd. Dit was het begin van een 32-jarige samenwerking. Dagelijks verschenen er onder de titel "Kari Lente lost het op" twee stroken van een stripverhaal in de Gazet (de helft van een plaat die bestaat uit vier stroken) goed voor een vijftal verhalen per jaar. Alles bij elkaar telde het Kari Lente-oeuvre maar liefst 145 verhalen. Elk stripverhaal, eerst 30 platen en later, toen ze in kleur verschenen, 46 platen, werd door Bob Mau volledig afgewerkt afgeleverd op de redactie van de Gazet Van Antwerpen in de Nationale straat en later op Linkeroever.
Na enkele detectiveverhalen stapte Bob al snel over op de vorm van het avonturenverhaal.
Bob Mau: "Het scenario is het moeilijkst. Zeker als je voor een krant tekent, moet je verhaal heel vlot leesbaar zijn. In het begin ontwierp ik vooral detectiveverhalen. Maar details die ik in de loop van de serie vermeldde en die heel belangrijk waren voor de ontknoping, was de lezer na een paar weken natuurlijk al lang vergeten. In een album kan je altijd terugbladeren, maar voor een krant moet het verhaal bovenal gemakkelijk lopen".
Simone en Bob Mau bespraken alles: Simone werd door Bob altijd betrokken bij zijn werken, maar de ideeën kwamen uiteindelijk allemaal van Bob zelf. Wat de Kari Lente verhalen betreft hielp Simone bij het op gang trekken van de scenario's. Simone Mau: "Wij zaten samen uren op een nieuw verhaal te denken, het was genoeg dat ik met een idee kwam om Bob zijn kritische geest wakker te maken, mijn idee te verwerpen... en zo kwam hij zelf op een verhaal. Wij noemden het telkens wel een moeilijke bevalling. Voor Bob was dit meestal nachtwerk. 's Morgens vond ik de salontafel vol met aantekeningen en dan wist ik dat hij een verhaal had gevonden". De scenario's en de dialogen werden keurig opgetekend in schoolschriftjes. Af en toe tekende hij een nieuw figuurtje op de linker bladzijde. Deze scenario's vormden het vertrekpunt voor zijn tekenwerk.
Simone bekleedde een belangrijke rol bij de realisatie van de stripverhalen. Vanaf 1989 verschenen de verhalen in kleur in de Gazet van Antwerpen. Dan was het Simone haar taak de platen die afgewerkt waren naar de fotogravure te brengen en terug te halen. De blauwdrukken werden thuis door haar ingekleurd. Dat was een volledige dagtaak. De kleuren werden wel door Bob bepaald. De covers werden door Bob zelf ingekleurd, een drietal covers zijn door Bob ontworpen maar door gebrek aan tijd door Simone ingekleurd. Het afgeven van de verhalen op de redactie was altijd het werk van Bob. Simone hield zich ook bezig met de boekhouding en met het beantwoorden van de brieven van fans. Al het schrijfwerk en de administratieve rompslomp... daar had Bob een hekel aan.
